Bazı filmler var ki yeniden ve yeniden izlenebilir, Annie Hall da bunardan biri. Woody Allen, büyük bir usta bana göre, seviyorum, keyifle izliyorum onun filmlerini. Çok zengin bir çağrışıma sahip tüm senaryoları. Metinler arası geçişler, birçok filme ve karaktere yaptığı göndermeler, zengin bir espritüel ve entelektüel yapı... Woody Allen her karede adeta görsel-işitsel bir ansiklopedinin sayfalarını çeviriyor... Kendi kendine "anlatırken" birçok konuya, bilgiye yönlendiriyor izleyicisini. Böylesi zengin senaryolar artık neden yazılamıyor? Düşünmek lazım bunu... Bir filmin konusu ve senaryosu sürükleyemiyor, düşünce içermiyor, bilgiye ve hayata dayanmıyorsa ilgimi çekmez benim. Stop tuşuna basar ve mutfaktan bir bardak süt alırım. Eski filmleri karıştırır, bir başkasını seçerim. Zekâ ve yaratıcılık konusunda oldukça iyi bir noktada Allen. Kadınlar, ilişkiler, hayat, zaman, felsefe, varoluş, cinsellik, edebiyat, şiir, kültürel ortamlar ve iletişimsizlik... Woody Allen, 1977 yapımı Annie Hall filminde yeteneğinin bence en üst noktasına çıkıyor. Bu film onun başyapıtı. 1977 doğum yılım, ben portakalda vitaminken bu büyük üstat yeryüzünde oldukça büyük bir yol kat etmiş. Kıskanmamak elde mi? Onun aşka bakış açısı, izlediğim her filminde bana çok şey katıyor... Kimsenin yapamadığı gibi cesurca sarılmak hayata, ayrıntılara... işte Woody Allen'ın yeteneği ve cesareti burada gizli.
